ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΧΑΝΙΩΝ – Ένα παλιό μικρό μικρασιατικό χωριό γειτονιά της σύγχρονης πόλης

 

Γυρνώντας το ρολόι του χρόνου στο μακρινό παρελθόν που δεν υπήρχε ακόμα δρόμος αμαξωτός από τα Χανιά προς τις επαρχίες του νομού Χανίων, οι κάτοικοι όλων των χωριών, πηγαινοερχόταν στην πόλη από μονοπάτια και καρόδρομους με τ’ άλογα και τα γαϊδουράκια τους φορτωμένα.

Η κούραση μεγάλη και για τους μακρινούς κατοίκους των χωριών ανυπόφορη, αλλά ήταν τρόπος ζωής. Όταν όλοι αυτοί οι οδοιπόροι που ερχόταν από το Σέλινο, την Κίσαμο και τα ορεινά χωριά της Κυδωνίας πλησίαζαν δύο με τρία χιλιόμετρα πριν από την πόλη, ένιωθαν μια παρηγοριά στη συγκεκριμένη περιοχή εξ ου και η ομώνυμη ονομασία της που ήταν αφορμή να ονομαστεί έτσι το μετέπειτα νέο χωριό με κατοίκους που είχαν έρθει από τη Μικρά Ασία.

Η Παρηγοριά, ως χωριό, κράτησε το χρώμα του μέχρι τη δεκαετία του 1960. Αργότερα, με την επέκταση της πόλης κάθε χρόνο κτιζόταν και άλλες κατοικίες με αποτέλεσμα εδώ και πολλά χρόνια να έχει μετατραπεί σε συνοικία της πόλης με δική της Ενορία τον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας που κτίσθηκε το 1964. 

Από την μετάβαση μας στην περιοχή καταγράψαμε δηλώσεις από κατοίκους και επαγγελματίες που συναντήσαμε, οι οποίοι, μας είπαν:

Γιάννης Κακαβελάκης. «Λατρεύω το μέρος αυτό παρά του ότι έχω γεννηθεί σε χωριό της Κισάμου. Πριν από 35 χρόνια που αγόρασα το χωράφι εδώ πάνω στο ύψωμα ήταν μόνο δύο οικογένειες. Οι περισσότερες ήταν χαμηλά. Μια απέραντη ερημιά με αμπέλια και ελιές κυρίως. Λίγα χρόνια αργότερα έκτισα την επιχείρησή μου, ξενοδοχείο και εστιατόριο που διατηρώ ακόμα ενώ πηγαινοέρχομαι στο εξωτερικό πάνω από 50 χρόνια».

Θρασύβουλος Τσιβουράκης. «Σελινιώτης είμαι, αλλά η γυναίκα μου είναι γέννημα θρέμμα της Παρηγοριάς. Χωριό Μικρασιατών κατεξοχήν η Παρηγοριά. Από τη Μικρά Ασία είναι η πεθερά μου, ενώ ο πεθερός μου, γαμπρός και αυτός όπως εμένα και είναι από το Θέρισο. Για πολλά χρόνια η Παρηγοριά αποτελούσε ένα χωριό μέσα στα Χανιά αφού απέχει μόνο δύο με τρία χιλιόμετρα. Οι περισσότεροι Μικρασιάτες βέβαια προτίμησαν να κατοικήσουν στα χαμηλά. Εμείς μένουμε μόνιμα στο ύψωμα της Παρηγοριάς από το 1985 αλλά νιώθουμε κάπως ξεχασμένοι και αυτό επειδή η έκταση που καλύπτει ο σημερινός Δήμος Χανίων είναι τεράστια. Πιο καλά ήμασταν πρώτα που ανήκαμε στο Δήμο Νέας Κυδωνίας. Στα ψηλά έχουμε, βέβαια θαυμάσια θέα προς τη βόρεια πλευρά έχοντας από κάτω την αναξιοποίητη ξεχασμένη παραλία της οποίας και την καθαριότητα ακόμα βλέπουμε πολλές φορές να επιμελούνται εθελοντές Έλληνες και ξένοι. Θα μπορούσαν όμως, να είχαν προβεί στη διάνοιξη παραλιακής οδού ούτως ώστε να γινόταν αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας».

 

Κυριάκος Δρακακάκης. «Στο Ζουνάκι Κυδωνίας γεννήθηκα και το 1964 αφού τελείωσα την στρατιωτική μου θητεία, μετανάστευσα στη Γερμανία όπου και έζησα 30 χρόνια. Επιστρέφοντας στον τόπο μου αποφάσισα να επενδύσω με τις οικονομίες μου σε αυτή την περιοχή για την οποία μάλιστα από το 1971 είχα διαισθανθεί ότι πολύ σύντομα θα είχε μεγάλη εξέλιξη. Αγόρασα αρχικά τον παλιό φούρνο τον οποίο λίγα χρόνια αργότερα πούλησα και αγόρασα το οικόπεδο που είμαι σήμερα κτίζοντας επιχείρηση υγρών καυσίμων και συνεργείου αυτοκινήτων, επαγγελματικές ειδικότητες που είχα στη Γερμανία. Για την ονομασία της περιοχής και του χωριού αργότερα, όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο πατέρας μου, Δράκος Δρακακάκης, αρχές του 20^ου αιώνα κάθε που ερχόταν με το γαϊδουράκι του από το Ζουνάκι φορτωμένο στα Χανιά, φτάνοντας ξημερώματα στην περιοχή αυτή αντίκριζε το φως ενός λυχναριού στο μοναδικό σπίτι του μακαρίτη του Μιχάλη Σπάρταλη και παρηγοριόταν που πλησίαζε στα Χανιά. Το ίδιο συνέβαινε και με τους άλλους αγρότες και κτηνοτρόφους που ερχόταν από την Κίσαμο και το Σέλινο».

 

Ευαγγελία Βρακά. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Παρηγοριά και είμαι 67 χρονών. Ο πατέρας μου Κώστας Χαραλάμπους και η μητέρα μου Ελένη Γούναρη ήταν από την Μικρά Ασία. Η γιαγιά μου Ευαγγελία Χαραλάμπους ήταν 27 χρονών το 1922 που ήρθε εδώ και ο πατέρας μου τότε οκτώ μηνών. Παντρεύτηκε το 1947 τη μητέρα μου που έμενε στο Δαράτσο και απέκτησαν πέντε παιδιά εκ των οποίων τα τέσσερα είμαστε στη ζωή και τα δύο μόνιμοι κάτοικοι στην Παρηγοριά. Λίγα χρόνια μετά που παντρεύτηκαν οι γονείς μου και συγκεκριμένα το 1950 ο πατέρας μου άνοιξε και λειτούργησε το καφενείο του χωριού το οποίο δούλεψε μέχρι το 1967. Στη συνέχεια το ανέλαβε η μητέρα μου και το λειτουργούσε μέχρι το 2002. Το καφενείο σήμερα το νοικιάζει από τα αδέρφια μου ένας άλλος. Στο χωριό μας εκείνα τα χρόνια έμεναν δεκαπέντε οικογένειες προσφυγικές και μία κρητικιά. Εκτός από το καφενείο, υπήρχε φούρνος και αλετριβιδιό. Από τον γάμο τον δικό μου απέκτησα δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το πρώτο παιδί που βαπτίσθηκε στον καινούργιο ναό της Αγίας Σοφίας ήταν η κόρη μου η Ελένη. Σήμερα είμαι γιαγιά έχοντας δύο εγγονές με τη μεγαλύτερη να είναι 22 ετών».

 

Η κυρία Ευαγγελία Βρακά κρατά με συγκίνηση την φωτογραφία της γιαγιάς της Ευαγγελίας

 

Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον εφημέριο της Ενορίας Αγίας Σοφίας Παρηγοριάς πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Νεραντζάκη πληροφορηθήκαμε ότι η εκκλησία κτίσθηκε το 1964 και μετά από λίγα χρόνια έγινε ενοριακός ναός επειδή η Παρηγοριά είχε πυκνοκατοικηθεί και οι κάτοικοι παλιοί και νέοι ήθελαν και συνέβαλαν στο κτίσιμο της με πρωτοβουλία του πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη Μπρεδάκη κατόπιν δωρεάς οικοπέδου από την οικογένεια Νικολάου Βλάχου.

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος 

Εξωτερική και εσωτερική όψη του περικαλλούς ναού της Αγίας Σοφίας

 

Απόψεις με την Παρηγοριά  με νέα και παλιά σπίτια, το πρώην αλετριβιδιό  και το παλιό παραδοσιακό καφενείο

 

Πανοραμική όψη με την παραλία και δυτικά την πόλη των Χανίων από το ύψωμα