Εσπερινός και Λειτουργία Αγίου Σπυρίδωνα στα Χανιά

11/12/2018 στο 2018, Κοινωνικά - Πολιτιστικά, Ρεπορτάζ

Με αρκετούς προσκυνητές και τον καιρό χειμωνιάτικο τελέστηκε πανηγυρικά το απόγευμα της Τρίτης στον ιστορικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στα Χανιά, Ενορία Αγίου Ιωάννη η ακολουθία του εσπερινού από ιερατικό συλλείτουργο.

Την Τετάρτη ο καιρός ήταν καλός που ευνόησε ακόμα περισσότερους προσκυνητές να προσέλθουν στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην οποία προεξήρχε ο αρχιμανδρίτης και πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός Λιονάκης.

Πρόκειται για μια εκκλησιά η οποία άρχισε να κτίζεται το 1880 εξαιτίας του ότι στη θέση αυτή εντελώς τυχαία ανακαλύφθηκε από έναν ευλαβή χριστιανό η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα. Αποπερατώθηκε το 1935 και την περίοδο της κατοχής επειδή στην ανατολική πλευρά υπήρχε έδαφος που σκαβόταν εύκολα ανοίχτηκε μία στοά με δύο εισόδους η οποία χρησίμεψε ωε καταφύγιο για αρκετούς κατοίκους της περιοχής. Στα μεταγενέστερα χρόνια σε αυτή την εκκλησία λειτουργούσε το κατηχητικό σχολείο όπου πολλοί μαθητές φωτίστηκαν, εμπνεύστηκαν και πέτυχαν στη ζωή τους έχοντας μέσα στην ψυχή τους αναμμένη την φλόγα της πίστεως.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ως προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινό κολοσσό αρετής και παγκόσμια φυσιογνωμία αναφέρουν τα ιερά βιβλία τον Άγιο Σπυρίδωνα επίσκοπο της Τριμυθούντος. Η εξυγιασμένη ζωή του πολλά μπορεί να δώσει και να διδάξει και σήμερα στον καθένα, που απροκατάληπτα θα θελήσει να σκύψει και να μελετήσει τη θαυμαστή ζωή του. Ανήκει στην ιερή φάλαγγα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων.

Γεννήθηκε το 270 μ. Χ. κι έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306-337) και του γιου του Κωνστάντιου (337-361). Από τα πρώτα του βήματα, το λουλούδι αυτό του ουρανού και όργανο του Αγίου Πνεύματος φρόντιζε να σκορπίσει παντού της Ορθοδοξίας τ’ αρώματα. Κάθε μέρα που περνούσε ο ζήλος του για τη σωτηρία των γύρω του, μα κι η αγάπη κι η ταπείνωση του τον ανέβαζε και σε ψηλότερες βαθμίδες αρετής και ηθικής τελειώσεως. Και γινόταν για τις δύσκολες ήμερες της εποχής του, εποχής σκληρών διωγμών και ειδωλολατρίας, πρότυπο θάρρους και χριστιανικής ομολογίας.

Ο άγιος δημιούργησε και οικογένεια: Μα και στις ημέρες της ευτυχίας και της οικογενειακής θαλπωρής που απολάμβανε μετά την απελευθέρωση του, που έγινε πιθανόν ύστερα από την κυκλοφορία του διατάγματος των Μεδιολάνων, η φλόγα της πίστεως Του στον Χριστό έμεινε αμείωτη κι η αγάπη του πάντα υποδειγματική.

Έχασε πολύ νωρίς την προσφιλή του σύντροφο. Την κάλεσε ο Κύριος κοντά του. Έτσι ο Σπυρίδων έμεινε μόνος με συντροφιά τη χαριτωμένη κόρη του την Ειρήνη. Ο πόνος υπήρξε μεγάλος αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε. Τα λόγια του πολύαθλου Ιώβ του δικαίου ήταν πάντα στο στόμα του. Η πανθομολογούμενη από όλους ευσέβεια κι αρετή του κατέστησε τον άγιο σεβαστό κι αγαπητό, όχι μονάχα στην πόλη του, μα και στα γύρω χωριά. Σ’ αυτόν έβρισκαν καταφύγιο οι δυστυχισμένοι. Αυτόν είχαν προστάτη οι πονεμένοι. Αυτόν έβλεπαν πατέρα τα ορφανά. Σε κάθε ανάγκη σ’ αυτόν κατέφευγαν όλοι, γιατί στο πρόσωπο του, ήταν βέβαιοι πώς θα βρίσκανε αυτό που ήθελαν, αυτό που ποθούσαν. Την παρηγοριά και την ανακούφιση.

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος