Για την ασφάλεια του ταξιδιού κάθε οχήματος ισχύουν αντίστοιχες κατασκευαστικές αλλά και νομοθετικές απαγορεύσεις, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος. Για παράδειγμα, λέμε: Όταν πάνω σ’ ένα δίτροχο όχημα ταξιδεύουν τέσσερα άτομα ή σ’ ένα μικρό Ι.Χ. επιβατικό αυτοκίνητο στοιβαχτούν δέκα, η μετακίνησή τους είναι επικίνδυνη. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει για όλα τα μέσα μεταφοράς, είτε αυτά είναι για τη στεριά, είτε για τη θάλασσα, είτε εναέρια. 

Παρομοιάζοντας, λοιπόν, ένα κράτος ως επιβατικό σκάφος, πρέπει για την ασφάλεια αυτών που μεταφέρει να έχει τον αριθμό που ορίζει η μελέτη κατασκευής του. Δεν είναι, λοιπόν, ρατσισμός η προστασία του ντόπιου αλλά και ξένου πληθυσμού, που πρόκειται να μεταφερθεί από ένα πλοίο, επειδή το Λιμεναρχείο δεν επιτρέπει τον απόπλου του. Τα παραδείγματα της παράφρασης που αναφέρουμε δεν θίγουν κανένα, απεναντίας, δείχνουν σεβασμό στη νομιμότητα. Προέχει η εθνική ασφάλεια της χώρας και δεν είναι ρατσισμός αυτό, αλλά χρέος.