Από το 1975 μέχρι σήμερα πέρασαν 36 ολόκληρα χρόνια δίχως να υπάρξει καμία ουσιαστική καινοτομία στην εκλογή του πρώτου πολίτη αυτής της χώρας που είναι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, με εξαίρεση – αν υποτεθεί «καινοτομία» – η εκλογή του κ. Χρήστου Σαρτζετάκη που δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο. Στον ανώτατο αυτόν βαθμό αναδείχθηκαν οι εξής:

1. Κωνσταντίνος Τσάτσος. 1975 – 1980.

2. Κωνσταντίνος Καραμανλής. 1980 -1985.

3. Ιωάννης Αλευράς. Προσωρινός.

4. Χρήστος Σαρτζετάκης. 1985 – 1990.

5. Κωνσταντίνος Καραμανλής. Για δεύτερη πενταετία το 1990 – 1995.

6. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Δύο συνεχόμενες πενταετίες 1995 -2000 και 2000 – 2005.

7. Κάρολος Παπούλιας. Εκλέχτηκε το 2005 για πρώτη φορά…

Μεγάλες αρμοδιότητες πρόλαβαν οι δύο πρώτοι, μακαριστοί σήμερα, τις οποίες δεν χρησιμοποίησαν ενώ είχαν το δικαίωμα. Οι επόμενοι, απλά, ήταν και μένουν αναρμόδιοι χωρίς ουσιαστικό ρόλο. Με την πολιτική μόλυνση της ζωής αυτού του τόπου και κυβερνήσεις αλλά και κόμματα που θέλουν ανενεργό τον πρώτο πολίτη της χώρας, δεν είναι ποτέ δυνατόν να διορθωθεί τίποτα. Σήμερα, όμως, επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να κάνουμε μια καλή κίνηση, να καινοτομήσουμε στην πραγματικότητα. Στην κορυφή της πυραμίδας που είναι η θέση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας να εκλεγεί ένας ενεργός πολίτης απευθείας από το λαό μεταξύ 45 έως 60 ετών, έχοντας αποδεδειγμένη δράση και προσφορά στην κοινωνία και όχι πολιτικό πρόσωπο. Η κυβέρνηση και τα κόμματα οφείλουν να πράξουν το αυτονόητο προβαίνοντας στις αντίστοιχες τροποποιήσεις του Ελληνικού Συντάγματος.  Αξίζει να τονίσουμε ότι οι ηλικίες των προαναφερόμενων Προέδρων κυμαινόταν μεταξύ 56 έως και 83 ετών κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους.