Ευχές από μια παλιά δασκάλα 103 ετών (Και βίντεο)

 

Υγιέστατη και ομιλητική η παλιά δασκάλα Χρυσούλα Λουκάκη – Ζερβουδάκη που διορίστηκε στα 18 της χρόνια στο “νέο” Δημοτικό Σχολείο Πατελάριoυ Κυδωνίας, διανύει σήμερα το 103 έτος της ηλικίας της. Για την άξια αυτή εκπαιδευτικό έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα και επανερχόμαστε ξανά για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι τις δυσκολίες της εκπαίδευσης εκείνης της περιόδου.

Ευχές για να είναι καλή η νέα η χρονιά, στέλνει σε όλους η κυρά Χρυσούλα ενώ αναφέρθηκε πάλι στην περίοδο που ήταν έφηβη και ήθελε να σπουδάσει, υπογραμμίζοντας:  «Ήθελα να  γίνω γιατρός γιατί ήμουν καλή μαθήτρια, πλην, όμως, η φτώχεια που κυριαρχούσε δεν επέτρεπε στις περισσότερες οικογένειες να έδιναν αυτή τη δυνατότητα στα παιδιά τους. Όμως, δοξάζω τον Θεό που κατάφερα κι έγινα δασκάλα. Τότε, είχαμε το δικαίωμα  μετά την Δ΄ τάξη του Γυμνασίου να σπουδάζουμε σε Ανώτερα Ιδρύματα για να βγούμε δασκάλες. Ήθελα να πάω στο Αρσάκειο γιατί υπήρχε η φήμη ότι από εκεί αποφοιτούσαν οι καλύτερες δασκάλες και διοριζόταν αμέσως. Ένας νόμος που ίσχυε για τα παιδιά που προέρχονται από “άλλες χώρες” με βοήθησε να εγγραφώ έχοντας αποφοιτήσει από την Γ΄ Γυμνασίου αντί για τη Δ΄, που ίσχυε για τα άλλα παιδιά της υπόλοιπης Ελλάδας. Διορίστηκα στο Πατελάρι Κυδωνίας και ήμουν 18 χρονών, η πιο μικρή δηλαδή σε ηλικία δασκάλα που δίδασκε σε όλη την Ελλάδα και έπρεπε να νοικοκυρέψω ένα παλιό Τούρκικο σπίτι που μας δώσανε για σχολείο, δίχως χρήματα από το κράτος».

Η ίδια συνεχίζοντας την αφήγησή της αναφέρθηκε με μια αυτοσχέδια προσευχή που έλεγε στους μαθητές για του τρεις Ιεράρχες οι οποίοι εορτάζουν κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου καθώς επίσης και λίγα αυτοσχέδια κάλαντα της Πρωτοχρονιάς που τραγουδούσε στο Πατελάρι και στα γύρω χωριά με τους μαθητές της για να συγκεντρώσουν χρήματα με σκοπό να νοικοκυρέψουν το σχολείο τους

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

«Τρεις Ιεράρχες θαυμαστοί, χριστιανισμού πατέρες που η ψυχή σας βρίσκεται στις ουρανίους σφαίρες, από ψηλά το βλέμμα σας, ρίξε τε στο σχολειό μας, να είσαστε βοήθεια πάντοτε στο πλευρό μας. Φώτιζε Άγιε Βασίλειε πάντα φιλανθρωπία, παρηγοριά, ανακούφιση στην κάθε δυστυχία. Κι εσείς Θείε Γρηγόριε, Χρυσόστομε Ιωάννη, πλέξετε με τα λόγια σας παρηγοριάς στεφάνι. Στη σκέπη σας να έχετε τον κόσμο πέρα ως πέρα, τα ορφανά και τους φτωχούς, τη δύστυχη μητέρα. Τα ονόματά σας σήμερα σεμνά δοξολογούμε, στη σκέπη σας να είμαστε θερμά παρακαλούμε».

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΤΕΛΑΡΙ

«Ο γέρος χρόνος φεύγει πια, παίρνει μαζί του τα παλιά,  πέρασε η σειρά του και πάλιωσαν τα χαρτιά του. Έρχεται ο νέος με χαρά, νέο τραγούδι αρχινά  μαζί με τα καλά του με τα δώδεκα παιδιά του. Ο νέος εις τα χέρια του μαζί με την παρέα του κρατά την ευτυχία τη χαρά και την υγεία και τη σκορπά όπου περνά μ’ όλη την  προθυμία. Ευχόμαστε και εις εσάς και σ’ όλη σας τη συντροφιά να φέρει ευτυχία τη χαρά και την υγεία»

Τελειώνοντας όμως η παλιά δασκάλα και τις άλλες ιστορίες από την ζωή της στην εκπαίδευση στα πρώτα δύσκολα χρόνια που δίδαξε έχοντας μαθητές της και “παιδιά” μεγαλύτερα της ηλικίας της,  αφιέρωσε στη μακαριστή μητέρα μου τα παρακάτω συγκινητικά λόγια:

«Για τη μητέρα σου προσευχήθηκα με δακρυσμένα μάτια και το Θεό παρακάλεσα, η ψυχή της να βρίσκεται στου παραδείσου τα παλάτια».

 

Γιάννης Η. Κάκανος www.yanniskakanos.gr