Αναβίωση μιας παλιάς τεχνικής ψαράδων στην Κάτω Σούδα

Μια παλιά, ξεχασμένη τεχνική ψαρέματος, o “Κωλοβρέχτης” αναβιώνει με εξαιρετική επιτυχία τα δύο τελευταία χρόνια στην αμμώδη παραλία του Βλητέ, χάρη στον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο Σούδας.

Με ρίζες από τη Μικρά Ασία, τον “Κωλοβρέχτη” έφεραν στη Σούδα ψαράδες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν κατά τη μικρασιατική καταστροφή.

Η τεχνική αυτή – που εγκαταλείφθηκε με την πάροδο του χρόνου  – αναβίωσε και φέτος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο της περιοχής προχθές το απόγευμα στον Βλητέ, που είχε γεμίσει από κόσμο κάθε ηλικίας .

Μιλώντας στο «Επαρχιακό φως» ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Δημήτριος Κλωθάκης υπογράμμισε τα εξής: «Σήμερα αναβιώνουμε το έθιμο του Κωλοβρέχτη ή Γρίπου και ήδη αρχίζουν οι μικροί ψαράδες μας να καλάρουν τα δίχτυα κι αισθανόμαστε όλοι μεγάλη συγκίνηση με την εκδήλωση αυτή γιατί τιμούμε κυρίως τους παλιούς ψαράδες της Σούδας που ήρθαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή στην καινούργια πατρίδα».

Ο ερασιτέχνης φωτογράφος και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σούδας κ. Σταύρος Μυριδάκης που ήταν και ο συντονιστής της εκδήλωσης είχε κοσμήσει τον χώρο  με παλιές συλλεκτικές φωτογραφίες από τους ψαράδες εκείνης της εποχής για να μας πει:  « Σήμερα όλοι μας, αλλά ιδιαιτέρως οι νέοι και τα παιδιά μας θα έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να πληροφορηθούν για την αλιεία και τους αλιείς του τόπου μας. Να μάθουν περισσότερα από την παρουσίαση των λεγόμενων αλιευτικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται στο ψάρεμα, να γνωρίσουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι ιστορικές προσωπικότητες του παρελθόντος που πέρασαν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους στη Σουδιανή θάλασσα από φωτογραφικό υλικό που προέρχεται από την προσωπική μου συλλογή και να παρακολουθήσουν από κοντά μια ζωντανή παρουσίαση και επίδειξη τρόπου του ψαρέματος που αποκαλείται κωλοβρέχτης ή Γρύπος».

Ο ίδιος συνέχισε επισημαίνοντας ότι « οι ψαράδες που ήρθαν από την Μικρά Ασία μαζί με τους ντόπιους συνεργάστηκαν, πάλεψαν και δημιούργησαν και με την έγκριση της Ιεράς Μητρόπολης μας, τελέσαμε στη μνήμη τους σήμερα επιμνημόσυνη δέηση» για να συνεχίσει τονίζοντας: «H πεζότρατα, ο κωλοβρέχτης με τη ρουκάνα δηλαδή, ο γρίπος, το γρι-γρι, η ανεμότρατα, το παραγάδι ήταν τα όπλα τους. Ο καθημερινός μόχθος, το πολύτιμο κεφάλαιο για να κερδηθεί η ζωή, να βγει το μεροκάματο και να βοηθηθεί το σπίτι, η οικογένεια. Μεγάλος ο αγώνας τους μέσα στη θάλασσα, με  το μπάλωμα στα δίχτυα με τις ώρες, αλλά και το ξύπνημα του ψαρά τα ξημερώματα είναι ορισμένα στοιχεία από την τότε δύσκολη περίοδο», επισημαίνει ο κ. Μυριδάκης  για να καταλήξει λέγοντας ότι «παλαιότερα το επάγγελμα του ψαρά δεν απαιτούσε ιδιαίτερες γνώσεις και συνήθως οι ψαράδες μάθαιναν από τους γονείς ή συγγενείς τα μυστικά του».

Γιάννης Η. Κάκανος