Παρέλαση στα Χανιά με πρωτοφανή δρακόντεια μέτρα!

28/10/2013 στο Κοινωνικά - Πολιτιστικά, Ρεπορτάζ

Πρωτοφανή δρακόντεια αστυνομικά μέτρα στην παρέλαση και την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου στα Χανιά

………………………

Στις 8 το πρωί της Κυριακής 28^ης Οκτωβρίου 2013 έγινε η έπαρση της σημαίας στο φρούριο Φιρκά στο παλιό λιμάνι και στις 10.45 παρουσία πολιτικών και στρατιωτικών Αρχών και πλήθους κόσμου τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό των Χανίων προεξάρχοντος του μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών Αρχών και πλήθους κόσμου η καθιερωμένη δοξολογία για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Τον Πανηγυρικό λόγο για την εθνική επέτειο εκφώνησε εντός του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού η καθηγήτρια φιλόλογος του Εκκλησιαστικού Λυκείου Χανίων κ. Καληωράκη Μαρία, ως εξής: “Αναμφίβολα τιμή και δόξα πρέπει και ο έπαινος ο αγέραστος σ’ εκείνους που αντιστάθηκαν γενναία στην επεκτατική πολιτική του συγκεντρωτισμού και πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ακεραιότητα κι ελευθερία της πατρίδας μας αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης.

Τα γεγονότα της περιόδου είναι λίγο έως πολύ γνωστά. Απόρροια της οικονομικής κρίσης του 1929 ήταν η άνοδος των συγκεντρωτικών καθεστώτων στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1930 με κυρίαρχες μορφές το φασισμό του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία να οραματίζεται τη «Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» και το Ναζισμό του Αδόλφου Χίτλερ στη Γερμανία να πείθει αυθαίρετα τους Γερμανούς ότι ανήκουν στην ανώτερη «αρεία» φυλή, γεγονός που επέτρεπε όχι μόνο την κατάκτηση αλλά και τον αφανισμό των κατ’ αυτόν κατώτερων λαών.

Η Ελλάδα με τη σειρά της επηρεάστηκε από αυτή την οικονομική κρίση λίγο αργότερα. Η ελληνική δημοκρατία παραδόθηκε στη δικτατορία που επέβαλε στις 4 Αυγούστου του 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς αφού κατάργησε το σύνταγμα και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς σε συμφωνία με το βασιλιά Γεώργιο το Β’.

Το πανίσχυρο φασιστικό κράτος που αναδυόταν θεωρούσε τον πόλεμο επεκτατική αναγκαιότητα για την ευόδωση των σχεδίων του. Έτσι μετά το συμμαχικό αντιφασιστικό συνασπισμό Αγγλίας-Γαλλίας το Σεπτέμβριο του 1939 εναντίον της Γερμανίας ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος ήταν μια οδυνηρή πραγματικότητα.

Ο Μουσολίνι στα Βαλκάνια κατέλαβε την Αλβανία κι αναζήτησε σύντομα διέξοδο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Για την υλοποίηση του σχεδίου έπρεπε να μετατραπούν τα λιμάνια και ο εναέριος χώρος της Ελλάδας σε διόδους για τον ανεφοδιασμό του ιταλικού στρατού και τις επιχειρήσεις στη Β. Αφρική. Ο άξονας Ρώμης- Βερολίνου κι αργότερα και της Ιαπωνίας αρχίζει να οργώνει με το άρμα του φασισμού την Ευρώπη και τον κόσμο. Για την επίτευξη του παραπάνω σχεδίου το πρωί της Δευτέρας 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Εμμανουέλε Γκράτσι, πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα, επισκέπτεται την οικία του πρωθυπουργού Ι. Μεταξά και του επιδίδει ένα αλαζονικό τελεσίγραφο ενδεικτικό της φασιστικής έπαρσης και σιγουριάς: εντός τριών ωρών έπρεπε να επιτραπεί στην Ιταλία η κατοχή ορισμένων ελληνικών περιοχών «άνευ όρων». Σε περίπτωση μη αποδοχής από μέρους της Ελλάδας, θα τις καταλάμβανε με όπλα. Μπροστά σ αυτή τη απαίτηση ο Μεταξάς κάνει την ανατροπή και λειτουργεί με βάση όχι την ιδεολογική του συγγένεια με το φασισμό αλλά με βάση τους διεθνείς προσανατολισμούς της χώρας στο πλευρό της Αγγλίας. Και απαντά :ΟΧΙ. Ήταν η πρώτη ίσως φορά που σε ενέργεια του ο Μεταξάς είχε τη σαφή συναίνεση του ελληνικού λαού ο οποίος κινητοποιήθηκε άμεσα με ενθουσιασμό για να πολεμήσει τους εισβολείς.

Ποιες ερμηνείες μπορούμε λοιπόν να διακρίνουμε πίσω από αυτό το δισύλλαβο αποφατικό φώνημα το Ι. Μεταξά;

Από τη μια δηλώνει την αντίθεση στις ορθολογιστικές προβλέψεις, στη δεδομένη υπεροχή των αριθμών, στη συνθηκολόγηση που επέβαλε η στρατιωτική ανωτερότητα των αντιπάλων. Από την άλλη, ήταν η έκφραση της ιστορικής συνέχειας του έθνους. Ήταν η επανάληψη του αρχαίου «μολών λαβέ» του Λεωνίδα, ήταν η σύντμηση της φράσης των Βυζαντινών «την Πόλιν τοις βαρβάροις ουδέποτε εώμεν»,(δεν αφήνουμε ποτέ την πόλη στους βαρβάρους), ήταν η ανανέωση του Θουρίου του Ρήγα : « Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή». Ήταν η αγία τρέλα των Ελλήνων όπως επισημαίνει ο Μακρυγιάννης. Αυτή που καταργεί τους αριθμούς, αδιαφορεί για την ισχύ κι αρνείται τις επιταγές της λογικής.

Η άρνηση αυτή είχε τις ρίζες της βαθιά στην αυγή της ιστορίας του Έθνους και όφειλε τη διαιώνιση της στη σταθερή προσήλωση των Ελλήνων στα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας που με τη σειρά τους απορρέουν από τη βαθιά πίστη στο Θεό και στο θαύμα της επικουρίας Του.

Δεν είναι τυχαίο που η Ευαγγελική περικοπή της 28ης Οκτωβρίου από το Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά αναφέρεται στην εορτή της Σκέπης της Παναγίας. Εκεί τονίζεται με σαφήνεια ότι ο άνθρωπος πρέπει να δίνει προτεραιότητα στη ζωή του στις πνευματικές και ηθικές αξίες σε σύγκριση με τις υλικές. Διότι η διαφύλαξή τους είναι και το κριτήριο της «εν Χριστώ αιωνίας σωτηρίας του».

Οι Έλληνες λοιπόν πολέμησαν με πίστη. Πίστευαν στα ανώτερα ιδανικά και πίστευαν στο θαύμα. Και το θαύμα έγινε. Διότι ο εχθρός μπορεί να είχε πολλούς στρατηγούς αλλά οι Έλληνες είχαν την «Υπέρμαχο Στρατηγό» που είχε στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα. Ήταν εκείνη για την οποία ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης με γλαφυρότητα περιγράφει: « Στο μέτωπο, σε όλη τη γραμμή από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψιλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά…». Γι αυτό και το χαμόγελο στα χείλη, η φλόγα στην καρδιά, τα φτερά στα πόδια των Ελλήνων. Γι αυτό αφειδώλευτα προσέφεραν τη ζωή τους σε έναν αγώνα μοναδικής κι ανεπανάληπτης ομοψυχίας, σε μια μάχη άρρηκτης , αδιάσπαστης σχέσης Ελληνισμού κι Ορθοδοξίας.

Στο πρόσωπο των Ελλήνων του ’40 η τραυματισμένη και γεμάτη πληγές ανθρωπότητα πίστεψε ξανά ότι μπορεί να διασώσει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της. Οι πατέρες μας τότε δεν πολέμησαν απλά τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.

Το στυγνό ολοκληρωτισμό πολέμησαν.

Το δικαίωμα της ελευθερίας υπερασπίστηκαν.

Την αξία κάθε λαού κι ανθρώπου ανέδειξαν.

Την αλαζονεία και την έπαρση εξευτέλισαν.

Την υπεραξία της δύναμης και του εγώ αρνήθηκαν.

Την πατρογονική ευχή και κληρονομιά για το εύψυχον κι ελεύθερον δικαίωσαν.

Τη σημαία των όσιων κι ιερών της πατρίδας ανύψωσαν.

Πέρα από τα προσωπικά συμφέροντα, τις μικροπολιτικές επιδιώξεις, τις κομματικές επιλογές και τις μικροπολιτικές αντιθέσεις. Μόνο για την πατρίδα· και κατάφεραν, ανταποκρινόμενοι στο μεγαλείο του ιστορικού τους παρελθόντος να συμβάλουν στην επικράτηση των αγαθών της ειρήνης και του ανθρωπισμού.

Αν σήμερα το ΟΧΙ ακούγεται εξασθενημένο, κι ο ετήσιος εορτασμός της επετείου μοιάζει τυπικός, την ώρα που οι ανθρώπινες ελευθερίες κατ απατώνται και ανθρώπινα δικαιώματα περιστέλλονται, την ώρα που οι δημοκρατικές διαδικασίες ατονούν κι η λέξη πατρίδα καπηλεύεται και γίνεται άλλοθι για την εξυπηρέτηση χειρίστων ατομικών φιλοδοξιών και συμφερόντων εμείς θα λέγαμε ότι όχι μόνο διατηρεί τη διαχρονικότητά του αλλά προβάλλει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η επέτειος αυτή είναι η ευκαιρία η δική μας, των σύγχρονων Ελλήνων να αποδείξουμε ότι συντηρούμε την ιστορική μας μνήμη, ότι αντιτεινόμαστε στη φθορά, ότι διαφυλάσσουμε όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις τις πολύτιμες παρακαταθήκες που μας κληροδότησαν. Είναι η δική μας ευκαιρία να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε την αλαζονική βεβαιότητα των αριθμών και των οικονομικών στατιστικών και να δημιουργήσουμε μια νέα προοπτική για τη χώρα μας, για μας τους ίδιους. Και θα τα καταφέρουμε. Αν έχουμε πίστη στα ιδανικά τα γνήσια κι αιώνια κι αν ενωμένοι, παίρνοντας δύναμη ο ένας απ τον άλλον, πολεμήσουμε όχι βεβαία στα αλβανικά βουνά αλλά στην αφυδατωμένη έρημο της κοινωνικής κι οικονομικής πραγματικότητας, έναν εχθρό πιο ύπουλο και πιο επικίνδυνο. Το κακό μας Εγώ. Γιατί αυτό είναι που μας κάνει και ξεχνούμε πως πατρίδα είμαι εγώ, είσαι εσύ, είμαστε όλοι μας και κανείς δεν μπορεί να είναι πιο πατριώτης από εμάς όλους.

Γιατί αυτό μας εμποδίζει να διατρανώσουμε ότι εμείς εδώ θα μείνουμε, «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι», ότι εδώ θα μείνουμε να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησαν οι πρόγονοι μας . Και δε θα εγκαταλείψουμε. ΟΧΙ!! Γιατί το όχι αυτό είναι ριζωμένο στην ψυχή μας, κυκλοφορεί στο αίμα μας κι όποτε χρειαστεί γίνεται εγερτήριο της εκάστοτε γενιάς που θα κληθεί από την ιστορία να το φωνάξει σε όποιον τολμήσει να επιβουλευθεί τα ιερά και τα όσια του γένους μας.

Μ αυτόν τον τρόπο εκτελούμε την εντολή των προγόνων όπως μας την θυμίζει ο Ν. Καζαντζάκης:

«Το πρώτο σου χρέος εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους· το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους, το τρίτο σου χρέος να παραδώσεις στο γιό τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει»”, Κατέληξε η κα Καληωράκη για να δεχθεί συγχαρητήρια από λαό και κλήρο.

Δρακόντεια τα μέτρα στη δοξολογία στο Ηρώο.

Με απαγόρευση στον χώρο του Ηρώου και της εξέδρας των επισήμων ακόμα και σε δημοσιογράφους ξεκίνησε η δοξολογία και οι καταθέσεις στεφάνων, ενώ στη συνέχεια επιτράπηκε να εισέλθουν τα Μ.Μ.Ε. για κάλυψη της εθνικής επετείου με το ΟΧΙ του ελληνικού λαού και του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου εσωτερικών Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος, ενωρίτερα, σε δήλωση του στα Μ.Μ.Ε. επεσήμανε ότι: “Η ημέρα του ΟΧΙ είναι στην πραγματικότητα ενός μεγάλου ΝΑΙ. Ημέρα ενός ναι που είπε η πατρίδα μας στη δημοκρατία και στην πολιτική ελευθερία. Αν έχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο η ιστορία του ελληνικού έθνους είναι η ταύτιση αυτή μεταξύ εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτικής ελευθερίας. Οι μάχες που δόθηκαν τότε δεν ήταν τότε μόνο μάχες για να μείνει η Ελλάδα ανεξάρτητη, ήταν και μάχες με την πολιτική ελευθερία και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε και σήμερα το ποτέ πια φασισμός που το λέγαμε σαν ένα απλό πια σύνθημα αποκτά νέο νόημα τη σήμερον ημέρα. Όπως είπε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, πατριώτης και ναζιστής δεν συμβιβάζονται, είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Και αυτό το ξέρουμε πάρα πολύ καλά σε όλη την Ελλάδα αλλά το ξέρουμε ιδιαίτερα και στην Κρήτη και το ξέρουμε ιδιαίτερα και στα Χανιά” και συνέχισε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, αν υπάρχει πολιτική ελευθερία στην Ελλάδα: “Βεβαίως και υπάρχει και η ιερότητα της πολιτικής ελευθερίας είναι κάτι το οποίο πρέπει πάντα να το κρατάμε ως κόρη οφθαλμού. Ζούμε σε μια χώρα που έχει πάρα πολλά προβλήματα αλλά που ο καθένας μπορεί να εκφραστεί ακόμα και με τον πιο σκληρό τρόπο, να ασκήσει κριτική… Σήμερα είναι μια μέρα στην οποία είναι καλό να ενωθούμε απέναντι σε έναν πραγματικό κίνδυνο ο οποίος ποτέ δεν εκλείπει εντελώς, έχει να κάνει με την άρνηση της δημοκρατίας, με την άρνηση των ατομικών δικαιωμάτων, με την άρνηση της πολιτικής ελευθερίας και αυτό είναι καλό πού τελευταία νομίζω όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι μπορεί και να μας ενώσει παρόλα όσα μας χωρίζουν”. Σε άλλη ερώτηση σχετικά με τον εκλογικό νόμο, υπογράμμισε τα εξής: “ Πάνω σε αυτό το θέμα υπήρξαν κάποιες προτάσεις επί των οποίων υπάρχει μια επιφύλαξη, θα υπάρξουν επεξεργασίες προκειμένου να δούμε εάν και που μπορούν να υπάρξουν κάποιες συγκεκριμένες αλλαγές οι οποίες δεν μπορούν όμως να είναι αποσπασματικές, έτσι δηλαδή πρέπει να τύχουν μιας συλλογικής αντίληψης για το τι η τοπική αυτοδιοίκηση θέλει, με τι πολιτικό σύστημα θέλουμε και επί πλέον είναι καλό επίσης να ξέρουμε ότι αυτού του τύπου οι αλλαγές πρέπει να προετοιμάζονται σε σωστό χρόνο, είμαστε λίγο πριν από τις δημοτικές κα περιφερειακές εκλογές καλό είναι να έχουμε κατά νου και αυτή την παράμετρο δηλαδή αν δεν υπάρξει μια ευρεία συναίνεση θα είναι λίγο δύσκολο παραμονές των εκλογών να πάμε σε εκτεταμένες αλλαγές, αλλά επ’ αυτού υπάρχει σε εξέλιξη και είναι εθνικός διάλογος και συνεπώς δεν θα προκαταλάβω εγώ το αποτέλεσμα του διαλόγου…”.

Δηλώσεις πολιτικών και αντιπεριφερειάρχου

Ο βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. και Γ’ αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης τόνισε: “Στην ιταμή πρόκληση του Μουσολίνη το 1940 σύσσωμος ο ελληνικός λαός απήντησε με το περήφανο ΟΧΙ. Στη συνέχεια τη λαίλαπα που ακολούθησε την αντιμετώπισε με ενότητα, αποφασιστικότητα, με θυσίες και πάντοτε με γνώμονα την πατρίδα και τα ιδανικά της ελευθερίας της δημοκρατίας. Απ’ ότι βλέπετε η ιστορία επαναλαμβάνετε πάρα πολύ σύντομα και μάλιστα με καταστάσεις και γεγονότα σχεδόν όμοιες. Πιστεύω, τα διδάγματα του 1940 να ευφορήσουν και τώρα τον ελληνικό λαό και την ηγεσία του”.

Ο βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. κ. Μανούσος Βολουδάκης υπογράμμισε: “Ο θρίαμβος του στρατού μας στο Αλβανικό μέτωπο είναι μια ιστορική παρακαταθήκη που πρέπει να έχουμε πάντα μπροστά στα μάτια μας. Και αυτό γιατί πρώτα, πρώτα δείχνει ότι ένας αγώνας όσο άνισος και αν είναι αν είναι δίκαιος, αν διεξάγεται αποφασισμένος εις την πίστη αυτού του αγωνισμού, αυτός ο αγώνας τελικά θα είναι νικηφόρος. Πρέπει ακόμα να έχουμε πάντα μπροστά μας τα γεγονότα των ημερών που τιμούμε σήμερα γιατί η νίκη του ελληνικού στρατού ήταν μια από τις πιο κρίσιμες νίκες στην αλυσίδα που οδήγησε τελικά στη νίκη των νταού της Ευρώπης απέναντι στο φασισμό. Στο φασισμό την απάνθρωπη και αποτρόπαιη αυτή ιδεολογία, η οποία νικήθηκε τότε και νικήθηκε οριστικά. Πρέπει αυτό να είναι και ένα μήνυμα σαφές προς όσους ενδεχομένως ονειρεύονται ξεχνώντας την ιστορία του αίματος που χύθηκε ειδικά στον τόπο μας, ειδικά στην Ελλάδα, ακόμα πιο ειδικά στην Κρήτη, ένα μήνυμα απέναντι σε αυτούς που ίσως Θαναβιώσουν αυτή την απάνθρωπη και αποτρόπαιη ιδεολογία. Η νίκη κατά του φασισμού ήταν και είναι οριστική”.

Ο πολιτευτής των ανεξάρτητων ελλήνων κ. Μιχαήλ Αλεξάκης επεσήμανε: “Ας μην ξεχνάμε ότι πατρίδα δεν είναι μόνο το ένδοξο παρελθόν που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, πατρίδα είναι και το άθλιο παρόν που ζούμε αυτές τις ημέρες και είναι χρέος όλων των ελλήνων να αντισταθούν, το χρωστάνε στα παιδιά τους”.

Ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων κ. Απόστολος Βουλγαράκης με λαϊκά λόγια, τόνισε: “ Θέλω να θυμίσω σήμερα σε κάθε Χανιώτη, σε κάθε Χανιώτισσα και σε όλους μαζί ότι σήμερα γιορτάζουμε τη μάχη που έδωσε ο ελληνικός λαός ενωμένος μαζί με το στρατό για να αντιμετωπίσει το φασισμό, για να αντιμετωπίσει δυο τρελούς που ξεκίνησαν και αιματοκύλησαν την Ευρώπη. Αυτό πρέπει να θυμηθούμε και πάλι ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όσους κινδύνους και αν έχουμε στη σημερινή εποχή, αλλά μόνο ενωμένοι και όχι παρεάκια, κουβεντούλες και ασυναρτησίες”.