Αφιέρωμα στο Αννουσάκειο Ίδρυμα. “ Θαύμα του Θεού” το αποκάλεσε ο γέροντας Ειρηναίος Γαλανάκης

 
Λίγα χρόνια απολείπονται στο Αννουσάκειο Ίδρυμα για να συμπλήρωση πενήντα χρόνια προσφοράς στους ηλικιωμένους και ανήμπορους συνανθρώπους μας έχοντας ιδρυτή τον υπεραιωνόβιο άγιο γέροντα μητροπολίτη, πρώην Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο Γαλανάκη και άξιο συνεχιστή του τον νυν μητροπολίτη κ. Αμφιλόχιο. 

Με αφορμή την εκδήλωση στο πλαίσιο ενός θεραπευτικού προγράμματος ΕΣΠΑ σε συνεργασία με τη σύμπραξη φορέων του Νομού Χανίων που έγινε πρόσφατα στο Ίδρυμα, κάνουμε  παράλληλα  αφιέρωμα στον ιδρυτή του για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί τη σημαντική αυτή ενέργεια την οποία ο γέροντας Ειρηναίος την έχει αποκαλέσει «Θαύμα του Θεού». Μέσα, λοιπόν, από τα απομνημονεύματα του γέροντα – εν ζωή ακόμα – πρώην μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίου, που ζει, έχοντας περάσει τον βιολογικό κύκλο των εκατό ετών, επιλέξαμε, μεταξύ άλλων, το παρακάτω  ιστορικό κείμενο περιγραφής ανέγερσης του Ιδρύματος το οποίο άρχισε να λειτουργεί φιλοξενώντας ηλικιωμένους από τις δύο επαρχίες της Ιεράς Μητροπόλεως.

“Το Αννουσάκειο Ίδρυμα της Μητροπόλεως μας είναι ένα ανθρωπιστικό έργο, που ξεκίνησε με ένα θαύμα του Θεού και συνεχίζει τη λειτουργία του μέσα στην πρόνοιά Του.

Ποιό ήταν το θαύμα; Το θέρος του 1967 με επισκέφθη στο γραφείο μου ο Γεώργιος Αννουσάκης από τα Μεσόγεια Κισάμου, που διέμενε στο Σπρίγκξ – Φίλατ Αμερικής και μου εξέφρασε την επιθυμία του, να επιχρυσώσει το ασημένιο εικόνισμα του Αγίου Σπυρίδωνα Καστελλίου, προς τον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη ευσέβεια. Τον συνεχάρην για τα ευλαβή του αισθήματα, αλλά τροποποίησα την επιθυμία του και του είπα: «Κύριε Αννουσάκη, ο Άγιος Σπυρίδωνας φορεί καλά φορέματα (ασημένια) και δε νομίζω πως θα ήθελε καλύτερα, γιατί οι Άγιοι είναι ταπεινοί. Αν θέλετε όμως, να κάνετε ένα καλό στην Εκκλησία, δώστε τα χρήματα, που διαθέτετε, να βάλω κι εγώ όσα μπορώ, να δημιουργήσωμε μία στέγη για τους Γέροντες (ένα Γηροκομείο), που κάθε μέρα πληθύνουν στα χωριά μας, γιατί τα παιδιά των φεύγουν στις πολιτείες και τους αφήνουν συχνά απροστάτευτους».

«Θα κάμω ο,τι μου λέεις, Δέσποτά μου», απαντά ο ευλαβής Χριστιανός. Και πρόσθεσε: «Έχω στη διάθεσή μου πενήντα χιλιάδες (50.000) δολλάρια και τα διαθέτω ευχαρίστως γι’ αυτό το Γηροκομείο…».

Ευχαριστήσαμε τον φιλάνθρωπο δωρητή, αγοράσαμε με χρήματα της Μητροπόλεως ένα ευρύχωρο οικόπεδο, δέκα περίπου στρεμμάτων από τους αδερφούς Ψωματάκη (ήταν αμπελώνας στην περιοχή του Πύργου, και το 1968 αρχίσαμε την οικοδομή του Γηροκομείου, με εργολάβο τον Θεόδωρο Μπαμπουνάκη, τον οποίο είχαμε ήδη απασχολήσει και σε άλλες οικοδομές της Μητροπόλεώς μας.

Ένα μέρος της δωρεάς του αειμνήστου τώρα Αννουσάκη, χρησιμοποιήσαμε μαζί με άλλα δικά μας, για την οικοδομή των κτιρίων του Γηροκομείου, τα υπόλοιπα τα καταθέσαμε στην Εθνική Τράπεζα Καστελλίου και με τους τόκους του Κεφαλαίου αυτού, που διατηρείται κάπως και μέχρι σήμερο, ξεκίνησε η λειτουργία του Ιδρύματος αυτού τα πρώτα χρόνια.

Οι οικοδομές του Γηροκομείου τελείωσαν το 1970 και η λειτουργία άρχισε αμέσως με είκοσι Γερόντισσες. Σιγά – σιγά όμως, ο αριθμός των φιλοξενουμένων έφτασε τους σαράντα, εξήντα, ογδόντα κ.λ.π.

Πρώτος διαχειριστής του υπήρξε ο π. Δημήτρης Σημαντηράκης με υπηρετικό προσωπικό μία μαγείρισσα και μία καθαρίστρια.

Δεύτερος διαχειριστής του ήλθε ο π. Στυλιανός Κασαπάκης με προσωπικό 3 άτομα, μία μαγείρισσα, μία καθαρίστρια και μία προϊσταμένη.

Τρίτος διαχειριστής του ήλθε ο π. Αντώνιος Αρετάκης με προσωπικό δύο νοσοκόμες, τέσσερεις καθαρίστριες, δύο μαγείρισσες, μία εργασιοθεραπεύτρια, ένα γραμματέα και μία κοινωνική λειτουργό.

Οι τρεις κατά χρονολογική σειρά Διαχειριστές-Διευθυντές του Αννουσάκειου Ιδρύματος, π. Δημήτριος Σημαντηράκης, π. Στυλιανός Κασαπάκης και π. Αντώνιος Αρετάκης

Μακαρίζω την ψυχή του Γεωργίου Αννουσάκη. Ευχαριστώ όλους εκείνους που εργάστηκαν μέχρι σήμερο σ’ αυτό κι ευχή και παρακαταθήκη μου είναι αυτοί που θα εργασθούν και στο μέλλον σ’ αυτό το Ίδρυμα να έχουν τη γενναιοδωρία του πρώτου Δωρητού Γεωργίου Αννουσάκη, την ευλογία της Αρχιερωσύνης μου και τη χάρη του Χριστού που είπε «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι κι γώ αναπαύσω υμάς».

 

Ερωτηθείσα στη συνέχεια η Μαρία Βαϊδάκη, κοινωνική λειτουργός για τη χθεσινή  εκδήλωση  απάντησε τα εξής: “ Εννέα ωφελούμενοι που τους ονομάσαμε φροντιστές συνοδοί από τις 1 Οκτωβρίου μέχρι τέλους Φεβρουαρίου απασχολήθηκαν χωρισμένοι σε ομάδες για την θεραπευτική ενασχόληση των ασθενών σε διάφορες δράσεις εργασιοθεραπείας. Αυτό, λοιπόν, το θεραπευτικό πρόγραμμα που έγινε θα παρουσιαστεί σήμερα (χθες) στον χώρο του Ιδρύματος”.

Από την πλευρά του ο διευθυντής επί 30 ολόκληρα χρόνια πατέρας Αντώνιος Αρετάκης, τόνισε ότι: “ Αρχικά και με μπροστάρη τον πρώην μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου γέροντα Ειρηναίο ξεκίνησε να λειτουργεί το Αννουσάκειο με 20 κλίνες και μετά από χρόνια, το 1990 μπήκαμε σε κάποια προγράμματα για επέκταση του, η οποία συνεχίστηκε με τον νέο μας μητροπολίτη κ. Αμφιλόχιο στην κατασκευή των πολυτελέστατων διαμερισμάτων του δωρητή Στρατηγού Σκαλίδη Βενιζέλου από το Κεφάλι των Εννιά Χωριών Κισάμου, ενώ ανακαινίσθηκε το παλιό γηροκομείο με τη δωρεάν της κυρίας Παναγιώτας Φαλδαμής για να μετατραπεί σε Κέντρο για ανιακούς. Σήμερα τα πράγματα έχουν δυσκολέψει βέβαια για την εισαγωγή των φιλοξενουμένων επειδή μπαίνουν τώρα δια μέσω του ΕΟΠΥ και όχι μόνο για τις δύο επαρχίες Κισάμου και Σελίνου, αλλά για όλη την Κρήτη. Φιλοξενούνται πλέον ηλικιωμένοι που έχουν προβλήματα υγείας εκτός από ψυχολογικά. Αν είναι υγιείς οι ηλικιωμένοι, δεν μπορούν να φιλοξενηθούν όπως γινόταν… Οι φιλοξενούμενοι επιβαρύνονται σε γενικά πλαίσια μόνο με την σύνταξή τους. Ο αριθμός των ηλικιωμένων που έχουμε και φροντίζουμε σήμερα ανέρχεται στα 94 άτομα μαζί με τους εννέα που είναι ανασφάλιστοι και άστεγοι”.