Πέμπτη , 28 Μαρ 2024

Πως ήταν πριν την κατοχή, πως μετά και πως σήμερα ένα από τα μεγάλα χωριά του Σελίνου Χανίων, το Κακοδίκι.

Ένα πρώην μεγάλο χωριό της επαρχίας Σελίνου ήταν το Κακοδίκι για το οποίο μας μίλησαν  μ ε βουρκωμένα μάτια ηλικιωμένοι κάτοικοί του για το πως ήταν πριν την κατοχή, πως μετά και πως κατάντησε τώρα από την αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων…

Πώς ήταν το χωριό πριν από την Κατοχή, πώς ήταν μετά και πώς είναι σήμερα μάθαμε ρωτώντας πολλούς από τους ηλικιωμένους κατοίκους του που συναντήσαμε γυροφέρνοντας και τις τριάντα περίπου κατοικήσιμες γειτονιές του…

Με βουρκωμένα τα μάτια μίλησαν οι περισσότεροι για την ιστορία, του άλλοτε μεγάλου χωριού τους, την οποία, αφού τη συνοψίσαμε, μιας και στο ίδιο μήκος κύματος τοποθετήθηκαν όλοι, την καταγράφουμε όσο πιο αναλυτικά γίνεται, δηλαδή από το 1920 έως σήμερα, μια χρονική περίοδο 90 ετών, όπου πολυκύμαντες περίοδοι άφησαν ανεξίτηλα αρνητικά σημάδια στο πέρασμα του χρόνου: Η δικτατορία του Μεταξά, η γερμανική κατοχή, ο εμφύλιος αλληλοσπαραγμός και το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967. Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία υποστηρίζει το ενδεχόμενο να πήρε το χωριό αυτό το όνομα από έναν στρατηγό του Νικηφόρου Φωκά και η άλλη ότι επί τουρκοκρατίας διεξήχθη μια κακή δίκη… Σύμφωνα με την μία πρόκειται για όνομα που οφείλεται σε ‘κακή δίκη’, η οποία έγινε μετά την επιδρομή του Μπαρμπαρόσα (1538) στην περιοχή της δυτικής Κρήτης. Η άποψη αυτή ελέγχεται ως ανακριβής για το λόγο ότι το τοπωνύμιο Κακοδίκι υπήρχε και πριν από το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Σύμφωνα με την άλλη, η ονομασία του χωριού οφείλεται σε κύριο όνομα που είχε κάποιος βυζαντινός αξιωματούχος, ίσως κάτοικος της περιοχής. Πριν από τη γερμανική κατοχή και συγκεκριμένα μέχρι το 1932 το πιο κεντρικό μέρος του χωριού ήταν στον οικισμό Μπεηλίτικα. Από εκεί περνούσε ο βασιλικός δρόμος, έτσι τον έλεγαν, για πεζούς και καβαλάρηδες που πηγαινοερχόταν από την Παλαιόχωρα και συνέχιζαν για τον Κανισκάδω, γειτονιά και αυτή του χωριού που περνούσε για να φτάσουν στην περιοχή Στεφανόπετρα, που υπήρχε διασταύρωση με τον δρόμο των Καντανιωτών και προχωρούσε για το ύψωμα Αποπηγάδι και από εκεί για τα Χανιά, μέσω του Σκινέ και της Αγιάς. Οι αγωγιάτες με φορτωμένα τα μουλάρια πράγματα για πώληση, έβγαζαν το μεροκάματο με κούραση και ιδρώτα. Από τα Χανιά αγόραζαν άλλα προϊόντα, όπως μπακαλιάρο, καφέ, ζάχαρη, όσπρια και επέστρεφαν αφού ξεκουραζόταν και αυτοί και τα ζώα στο χάνι, ξενοδοχείο της εποχής που διέθετε απαραίτητα στάβλο…
Αυτή η διαδρομή γινόταν ώσπου διανοίχθηκε ο δρόμος μέχρι τα Φλώρια. Από εκεί και κάτω πέρασε καιρός για να τελειώσει γιατί υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στην διάνοιξή του μέσα από το φαράγγι της Καντάνου. Στο Κακοδίκι άρχισε η διάνοιξη το 1930, από τα Πλεμενιανά και κάτω για να συνεχιστεί στην Παλαιόχωρα. Αν και αμαξωτός (χωματένιος), αποτελούσε σπουδαίο έργο. Άρχισαν οι μετακινήσεις και οι μεταφορές εμπορευμάτων με φορτηγά και λεωφορεία, από και προς τα Χανιά, αιτία που μείωσε τη χρήση των βασιλικών δρόμων. Έτσι, λοιπόν, ενώ τα Μπεηλίτικα ήταν το εμπορικό κέντρο του χωριού, οι μαγαζάτορες μετακόμισαν κτίζοντας νέα καταστήματα στις γειτονιές Καλλιθέα και Παπαδιανά που περνούσε ο αμαξωτός. Τα καφε-παντοπωλεία ήταν περισσότερα από κάθε άλλη εμπορική επιχείρηση. Ακολουθούσαν τα πεταλωτήρια, τα τζαγκάρικα και τα ραφεία που έραβαν τις Κρητικές ενδυμασίες, αφού εκείνα τα χρόνια όλοι φορούσαν βράκες και στιβάνια. Το Κακοδίκι παρέμεινε εμπορικό κέντρο γιατί εκεί ερχόταν και κάτοικοι από τη Σαρακήνα και άλλα χωριά της αντίπερα περιοχής, χρησιμοποιώντας ένα άλλο μονοπάτι που άρχιζε από την γειτονιά Γρηγοριανά της Σαρακήνας, περνούσε από τα Παληκαριανά και κατηφόριζε τον ποταμό περνώντας μία πετρόκτιστη γέφυρα για να συνεχιστεί η πορεία στα Μπεηλίτικα μέσω των Παπαδιανών. Οι 30 περίπου οικισμοί που περιλάμβανε η Κοινότητα του Κακοδικίου είχαν ζωντάνια με τις πολλές νέες οικογένειες που οι περισσότερες ήταν πολύτεκνες. Γι’ αυτό και στο Κακοδίκι υπήρχαν τρία δημοτικά σχολεία, ένα διθέσιο και δύο μονοθέσια εξατάξια. Το ένα ήταν στο Κάδρος, το άλλο που ήταν διθέσιο στα Μπεηλίτικα και το άλλο στην Κουλουρίδα. Το 1932 για παράδειγμα, οι μαθητές των Δημοτικών Σχολείων ανερχόταν στους 159 εκ των οποίων οι 22 πήγαιναν στο σχολείο της Κουλουρίδας, οι 32 στο Κάδρος και οι 105 στο διθέσιο στα Μπεηλίτικα. Τα δημοτικά συνέχισαν να λειτουργούν για πολλά χρόνια έχοντας απομείνει στο τέλος, να λειτουργεί μόνο το διθέσιο εξατάξιο που και αυτό έκλεισε το 1989 με ελάχιστους μαθητές. Το Κακοδίκι ακολούθησε τη μοίρα των περισσότερων χωριών της ενδοχώρας, των οποίων οι κάτοικοι, άρχισαν να μεταναστεύουν, άλλοι στο εξωτερικό και άλλοι στις πόλεις και σε μεγαλύτερα χωριά. Το 1951 με πρώτο κοινοτάρχη μετά τον εμφύλιο τον μακαρίτη Ανδρέα Τζουτζουράκη, η κοινότητα Κακοδικίου είχε 771 κατοίκους. Σήμερα στις 30 γειτονιές του χωριού οι κάτοικοί του ανέρχονται σε 115 εκ των οποίων οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι, είναι ηλικιωμένοι. Το Κακοδίκι μετά που συγχωνεύτηκαν οι κοινότητες, ανήκει πλέον στον Δήμο Καντάνου και είναι καλύτερα, κατά δήλωση των περισσοτέρων, από όσους ρωτήσαμε. Οι γειτονιές έχουν δρόμους οι οποίοι έχουν ασφαλτοστρωθεί με εξαίρεση ένα δύο σημεία όπως είναι στα Μαχιά ένα τμήμα γύρω στα 300 μέτρα που έχει τσιμεντοστρωθεί και η προσπέλασή του ταλαιπωρεί τους οδηγούς. Για τη δημοτική αρχή Καντάνου, προηγούμενη και σημερινή, εκφράστηκαν θετικά. Ευελπιστούν όμως, δίνοντας βαρύτητα και περισσότερες ελπίδες στη σημερινή (όλο το δημοτικό συμβούλιο) γιατί μέσα σε δύο χρόνια έκανε πολλά για το χωριό τους και συνεχίζει να συμπαραστέκεται στα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν ακόμα.

Σημείωση: Για το Κακοδίκι υπάρχει το βιβλίο του καθηγητού κ. Γεωργίου Λουπάση με τίτλο.
“Το Κακοδίκι της Κρήτης”, το οποίο εκδόθηκε στην Αθήνα το 1991.

 

 

Απαντήστε

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com